3 maj 2014

3 maj 2014, Edynburg

- Kochanie, możesz mi wytłumaczyć. Jak to jedziesz do Sevilli ścigać duchy?

- Emma, już ci mówiłem. Babcia zostawiła mi w spadku te wszystkie zapiski. Czuję, że to będzie świetna historia, i jestem jej coś winien.

- Nie jesteś jej nic winien. Cały czas mieszała się w twoje życie i w to jak piszesz. To dlatego nie odzywałeś się do niej od ostatnich sześciu lat. Aż nagle umiera i dostajesz w spadku makulaturę z jej zapiskami.

- Wspomnieniami. – westchnąłem – Zamierzam spędzić w Sevilli udany urlop. Nie wiem ile mi to zajmie, ale mam nadzieję, że dosyć szybko odszukam te osoby. – pomachałem pamiętnikiem mojej babci – W końcu z tego co przeczytałem, to byli w tamtych czasach dosyć sławni.

- James! Możesz to sprawdzić tutaj, na Wikipedii. Mamy erę technologii, nikt nie jest już anonimowy!

- Wiem, że wyjeżdżam w nieodpowiednim momencie. Nie wtedy, kiedy ty właśnie otwierasz nową kawiarnię. Ale zaufaj mi, wrócę tutaj z czymś co na zawsze odmieni nasze życie. Czuję to. – przytuliłem ją mocno do siebie, na co westchnęła – Będę pisać i ci się zwierzać z każdego kroku. I obiecuję, że nie zrobię nic co będzie się równać z pobytem w szpitalu, albo więzieniu.

- Mam nadzieję. I wróć szybko, proszę cię.

&&&

Witam, mamy nowy rozdział, nowego opowiadania. Mam nadzieję, ze się wam spodoba, i dorówna szablonowi, który jak zawsze został wykonany przez Natalię:) Cud, że mnie jeszcze nie zablokowała:D Opowiadanie będzie krótkie, ale nie narzekajcie.